Af en toe is het best fijn om eens lekker nostalgisch te doen. Naarmate je ouder wordt heb je daar meer behoefte aan schijnt het; maar als dat zo is dan word ik waarschijnlijk een beroeps-nostalg, want ik vind het nu al zeer aantrekkelijk.
Neem bijvoorbeeld de oude videospelletjes van weleer. Nog echt uit pixels opgebouwd en niet uit polygonen. Fantasie en inlevingsvermogen waren noodzakelijk om je te kunnen inleven in een karaktertje van zestien bij zestien beeldpunten.
Ik heb nog heel wat uurtjes gestoken in het uitspelen van spelletjes op de MSX computer die tegenwoordig niet eens meer in een 100-in-1 doosje zitten dat ze bij een pak wasmiddel weggeven. Of mijn leven daardoor is verrijkt durf ik niet met zekerheid te zeggen, ik had mijn tijd vermoedelijk beter kunnen besteden. Maar ik blijf erbij dat het in die lang vervlogen tijd een zekere charme had.
Legendarische titels als SD-Snatcher, Aleste, YS en Vampire Killer zullen altijd een magische klank voor mij blijven houden. Daarom is het leuk dat er sites als het Video Game Museum bestaan, waar je helemaal los kunt gaan op je oude hobby. Wel zorgen dat niemand je ziet 😉
