BBS’en met de MSX naar Bakkeveen

Het is inmiddels ondenkbaar, maar er was ooit een tijd zonder internet. Wie contact wilde leggen met een andere computer, was aangewezen op een modem dat rechtstreeks inbelde. Deze één op één verbindingen waren spannend, maar de telefoonrekening kon hoog oplopen, zoals ik zou ervaren met mijn MSX computer.

Op het moment dat ik de beschikking kreeg over een MSX2 computer in 1993, was dit systeem al op zijn retour. De IBM PC was begonnen via de werkplek de huiskamers te veroveren. Een sterke eigenschap van de MSX2 computer was echter de eenvoudige uitbreidbaarheid, waardoor er lange tijd een groep liefhebbers bleef die het systeem een warm hart toedroegen.

Ik heb in die jaren veel van mijn zakgeld gebruikt om de computer uit te breiden met extra geheugen, een verbeterde diskdrive, verschillende geluidskaarten, een MIDI module, een MSX-DOS2 cartridge en niet te vergeten een modem.

MSX Modem

Dat modem was een 1200-baud modem, wat zoveel wil zeggen dat je er maximaal 150 karakters per seconde mee kunt versturen. Zeg maar één tweet per seconde. Dat is niet erg rap. Ter vergelijking, een internetverbinding van 100Mb/s, nu redelijk standaard, is 83.000 keer zo snel.

Om iets te doen met het modem, moest je bellen naar een nummer dat een Bulletin Board System (BBS) draaide. Dit was een andere hobbyist die zijn computer gekoppeld had aan zijn telefoonverbinding. Zijn modem nam de telefoon op en de datasignalen werden dan tussen de twee computers verstuurd.

Dit betekende dat zowel de beller als de ontvanger in gesprek waren en niet meer gebeld konden worden. Mijn ouders vonden dat niet prettig, dus ik mocht alleen op bepaalde tijdstippen inbellen op BBS’en. De nummers die ik kon bellen, verkreeg ik uit computerbladen. Het was niet alleen zaak het nummer te hebben, maar ook de tijden te weten waarop het BBS beschikbaar was. Omdat de aanbieder van het Bulletin Board zijn telefoonlijn hiervoor gebruikte, kon het BBS niet de hele dag online zijn.

De Bulletin Boards waren tekstgebaseerd en heel primitief. Toch vond ik het heel spannend om zo’n BBS te bellen. Het idee dat je computers op afstand kon besturen via tekstcommando’s en alle bestanden kon downloaden die erop stonden, sprak me aan. Dat downloaden moest echter wel met beleid gebeuren, aangezien het heel lang kon duren om bestanden met slechts 150 tekens per seconde binnen te halen.

Van Zoetermeer naar Bakkeveen

Het grootste probleem van BBS’en was echter niet de snelheid, maar het feit dat ze via de telefoonlijn werkten. Destijds was er een groot verschil in tarief tussen lokaal en interlokaal bellen. De MSX-computers waarop BBS’en draaiden, stonden niet in Zoetermeer, maar door heel Nederland.

Het interlokale bellen bracht me uiteindelijk in de problemen, want op een goede dag viel er een telefoonrekening op de deurmat waar mijn ouders goed van schrokken. Meer dan 250 gulden moesten ze afrekenen bij de PTT. Een ongehoord hoge rekening voor ons gezin.

Dat moest ik als 15-jarige van mijn eigen zakgeld gaan terugbetalen. Au.

Ik keek vervolgens wel uit nog lang op BBS’en rond te hangen.

Dankzij al die netnummers leerde ik wel wat topografie. Er stond bijvoorbeeld een BBS in Bakkeveen, weet ik nog. Dat plaatsje moest ik op de kaart opzoeken. Internationaal bellen was zo absurd duur, dat ik me daar nooit aan gewaagd heb.

Ik heb zelf ook kort een BBS gehad. Dat was een slim idee om de kosten onder controle te houden, omdat inkomende gesprekken geen geld kostten. Het probleem was echter dat als iemand ons huisnummer belde voor een gesprek en het modem stond aan, dat er dan onverwachts piepjes retour kwamen. Niet handig als oma of opa opbelde.

Internet

Het internet heeft het idee van Bulletin Board Systems overbodig gemaakt. Toen ik de beschikking over een internetverbinding kreeg, zag ik daarvan al snel de waarde in. Een super-BBS zonder interlokale belkosten!

Het neemt niet weg dat de tijd van de BBS’en een zekere charme had. Al was het maar omdat elke minuut telde.