Opgroeiende kinderen krijgen al heel snel te maken met video on demand. Mijn peuters Sam (3) en Finn (1,5) pakken met het grootste gemak een iPad en slepen met hun vingertjes YouTube of Netflix open, om zich onder te dompelen in de daar aanwezige content. Soms buiten de controle van hun ouders om. Maar waar kijken ze dan precies naar?
Het is de eerste generatie die zo makkelijk toegang heeft tot video en games. Tablets en smartphones zijn zo toegankelijk dat zelfs kinderen van onder de 3 jaar ermee om kunnen gaan. Met het grootste gemak ziet Sam welk icoontje hij nodig heeft om Netflix te openen en navigeert hij naar zijn favoriete serie Mickey Mouse Club House.
YouTube
YouTube bedient hij al even vaardig. Hij start het liefst met ‘Spiderman en Mickey Mouse‘. Wanneer er een reclamefilmpje verschijnt weet hij ook de ‘skip this video’ knop op het juiste moment te vinden. Via de kolom met gerelateerde video’s vindt hij zijn weg naar steeds meer content.
Zijn broertje moet het nog een beetje leren. Maar Finn is dol op de Gummy Bear. Dit liedje uit 2007 met een swingende groene teddybeer in de hoofdrol is in vele varianten te vinden op de videosite. Het origineel is meer dan 1 miljard keer bekeken. Als hij in beeld komt is Finn dolenthousiast.
Behalve de Gummy Bear zijn ook Engelse Nursery Rhymes bij hen populair. De “Finger Family” bijvoorbeeld. Sam zingt het spontaan mee. Het duurde even voordat we doorhadden dat hij een Engels liedje van YouTube vertolkt. Leuk en educatief. En 600 miljoen views.
Bizar
Wat ik bizar vind, is welke filmpjes ze nog meer kijken. Ze kunnen ademloos turen naar video’s over het uitpakken van kindersurprises. Of het tergend langzaam demonstreren van speelgoed, begeleid door curieus commentaar in het Russisch of in het Spaans. Video’s over een computerspel met Spiderman in de hoofdrol vinden ze ook razend interessant.
De video’s zijn duidelijk specifiek op peuters gericht, met felle kleuren en vrolijke muziek. Voor een volwassene totaal niet te begrijpen. Maar ze zijn geregeld meer dan honderd miljoen keer bekeken. Het geeft wel aan dat het een wereldwijde trend is. Ouders met kleine kinderen zullen dit ongetwijfeld herkennen.
Verslavend en eng
Heel af en toe zie ik een rare cartoon of zegt Sam iets ‘eng’ te vinden op de iPad. Daarom blijft toezicht altijd nodig. Maar de meeste liedjes en clipjes zijn gelukkig onschuldig en ik denk dat ze er veel van leren.
Toch ben ik benieuwd hoe dit zich verder ontwikkelt. Zullen kinderen verslaafd gaan raken aan vlogs en filmpjes kijken op YouTube? Gaan ze nog wel buiten spelen als ze wat ouder zijn? Met echt speelgoed en echte vriendjes?
Ik denk het wel. Maar voor de zekerheid gaat de iPad geregeld verplicht op zwart.
