Het jaarlijkse voetbaluitje van Gamebasics bracht ons ditmaal naar Istanboel. In deze wereldstad werd de derby tussen de Turkse topclubs Galatasaray en Beşiktaş in de Süper Lig gespeeld. Tijdens deze wedstrijd waren we getuige van het debuut van Wesley Sneijder in het shirt van Galatasaray.
Voetbal in Turkije
In Turkije is de sfeer in de stadions uniek. De beleving van de supporters is ongekend fanatiek. Dit blijkt onder andere uit het feit dat bij Galatasaray volgens het Guiness Book of Records het hardst gezongen wordt in de hele wereld. Er werden maar liefst 131 decibel gemeten! Om die reden stond een reis naar deze Turkse club al lang bovenaan op ons verlanglijstje. Maar het is vrijwel ondoenlijk om kaarten te bemachtigen voor wedstrijden van de topclubs in Turkije. De interesse is zo groot dat de weinige beschikbare kaarten altijd al direct vergeven zijn.
Wij hadden echter een belangrijke troef in handen: onze warme relatie met één van de grootste sportsites van Turkije. Via dit contact probeerden we toch de kaarten te bemachtigen om af te reizen naar de hel van Istanboel, zoals het stadion van Galatasaray door bezoekende teams ook wel wordt genoemd. Het was lang onzeker of het zou lukken. We moesten vooraf betalen en ze ter plekke een dag voor de wedstrijd afhalen. Een risico, maar we besloten het erop te wagen. Deze kans was te mooi om te laten schieten.
Uit in Istanboel
Op zaterdag 26 januari 2013 vertrokken we, 18 man sterk, met Turkisch Airlines naar Istanboel. Na de plezierige vlucht zochten we eerst ons hotel Hirbiye Residence in het centrum op om in te checken. Om bij te komen van de lange reis, liepen we vervolgens door naar een restaurant waar we een echte Turkse maaltijd voorgeschoteld kregen. Deze viel eigenlijk bij iedereen wel in goede aarde, maar dat kan ook te maken hebben gehad met de Raki die er gretig bij geconsumeerd werd.
De avond werd vervolgd in het centrum. We leerden Istanboel kennen als een moderne stad waar het nodige te beleven valt. De winkels waren na middernacht nog open en op de straten barstte het van het leven. De komst van Wesley Sneijder bracht in de stad ook heel wat teweeg. Er was zelfs een winkel die alleen maar Sneijder artikelen verkocht. De hele etalage stond ermee vol. En dat terwijl de transfer pas een paar dagen geleden rond was.
We liepen natuurlijk een paar kroegen binnen om het lokale bier te proberen. Het werd erg gezellig tot in de kleine uurtjes. Een select groepje hield het zelfs tot 5 uur ’s ochtends uit.
 |
 |
De stad Istanboel
De volgende ochtend moesten een aantal collega’s bijna gereanimeerd worden, voordat ze hun bed uit konden komen. Het viel niet mee, maar na een stevig ontbijt zijn we de stad weer ingegaan. Met de metro gingen we op weg naar het centrum. Via het Sultan Ahmet Park liepen we de Aya Sophia in, gelegen tegenover de minstens zo indrukwekkende Sultan Ahmetmoskee.
De Aya Sophia was ooit de grootste kathedraal ter wereld, gebouwd in de 4e eeuw door het Byzantijnse Rijk. Na de verovering door de Ottomanen in het jaar 1453, ging het dienst doen als moskee. Tegenwoordig is het een museum.
De koepelvorm van deze kerk is de inspiratie geweest voor alle moskeeën die daarna gebouwd zijn en het is nog steeds een bijzonder groots gebouw. We huurden een gids. Zijn Engels was niet al te best maar met veel enthousiasme probeerde hij dat te compenseren.
Het middageten nuttigden we bij restaurant Sultanahmet Köftecisi. Dit is dé plek om het traditionele vleesgerecht Köfte te eten. Het smaakte uitstekend.
Via de drukke Istiklal-straat, waar elk weekend ruim 3 miljoen mensen doorheen lopen, begaven we ons in een straatje met alleen maar cafés die stampvol zaten met Galatasaray supporters. We haalden de Nederlandse vlag tevoorschijn die we hadden meegenomen. Direct werd er een tafeltje voor ons leeggeruimd bij één van de pubs. De supporters gingen helemaal uit hun dak toen ze merkten dat wij Nederlanders waren die voor Wesley Sneijder waren gekomen. Enthousiast stonden ze te zingen en wilden ze met ons op de foto.
Een paar biertjes later vertrokken we richting het stadion.
Het stadion
De Türk Telekom Arena ligt aan de rand van de stad. Het kostte ons heel wat tijd om er te komen, omdat we diverse keren moesten overstappen in de metro.
We doken de fanshop in om wat felbegeerde Galatasaray artikelen op de kop te tikken. Het was ongelooflijk druk in de winkel. De supporters waren niet zuinig met het sponsoren van hun club. Ik zag fans die voor meer dan 300 euro aan fanartikelen kochten. Uiteraard waren de shirts met Sneijder erop niet aan te slepen.
Opmerkelijk was een tribune midden in de winkel, met gereserveerde plaatsen, voor een groot televisiescherm. Hier konden supporters zonder kaartje op een steenworp afstand van het stadion toch de wedstrijd meebeleven.
De wedstrijd
In het stadion hadden wij prachtige plaatsen aan de lange zijde. We konden de spelers haast aanraken en hadden goed zicht op het veld.
De weersomstandigheden waren niet optimaal, er viel sneeuw en het was bitter koud, maar de supporters trokken zich daar weinig van aan.
Toen de wedstrijd begon werd het een ongelooflijke heksenketel. De fanatieke 55.000 tifosi zetten hun liederen in en het Re re re, ra ra ra, Gasa Gasa cim bom bom klaterde van de tribunes. De spelers van Beşiktaş moeten onder de indruk zijn geweest, want binnen 2 minuten stond de thuisclub al op voorsprong, via Çolak.
We keken onze ogen uit maar het uitzicht werd wel belemmerd doordat de supporters voor ons bleven staan. Ik had eerst nog de illusie dat ze na een tijdje wel zouden gaan zitten, maar ze gingen even later zelfs op hun stoeltjes staan. Toen ik uiteindelijk maar hetzelfde deed, kreeg ik het aan de stok met een aantal ouders achter mij die hun kinderen hadden meegenomen. Gelukkig boden een paar behulpzame Turken mij de gelegenheid een paar rijen naar voren te gaan zodat ik weer een bal kon zien rollen. Blijkbaar gaven ze daar de voorkeur aan, in plaats van gewoon hun stoel te gebruiken waarvoor deze bedoeld was.
De wedstrijd ontwikkelde zich in het voordeel van Galatasaray, toen in de tweede helft de score werd verdubbeld door Riera: 2-0. De explosie van vreugde tijdens een doelpunt was onbeschrijfelijk. Wildvreemden omhelsden elkaar. wij stonden er dansend en springend tussen. Wat ik in de ogen van de supporters zag maakte me echter ook wel een beetje angstig. Het voetbal was voor hen zo belangrijk dat het leek op een ongezond fanatisme. Ik was er daarom niet rouwig om dat er om veiligheidsredenen geen uitpubliek van Beşiktaş in het stadion was toegelaten.
Kort na de 2-0 werd het 2-1 door Sivok. Tijdens dit tegendoelpunt was het oorverdovend stil. Elk balcontact van de tegenstander werd vervolgens op een striemend fluitconcert onthaald. Mijn oren piepten ervan. In de 57e minuut gebeurde dan eindelijk waar wij op zaten te wachten: Wesley Sneijder maakte zijn debuut. Hij kon nog niet zijn stempel op de wedstrijd drukken maar viel verdienstelijk in.
Het voetbal was niet hoogstaand, maar in de slotfase werd het nog ongemeen spannend. Felipe Melo had een rode kaart gekregen en Beşiktaş zette aan voor de gelijkmaker. Die kwam er echter niet. De Galatasaray supporters vierden feest.
De nasleep
Het viel niet mee om weer terug bij ons hotel te komen. De weg van het stadion naar de uitvalswegen was lang en het zag zwart van de mensen. Uiteindelijk wisten we de weg te bereiken en een taxibusje zover te krijgen ons naar het hotel te vervoeren. Daar plofte ik moe maar voldaan neer op mijn bed en zette de televisie aan. De Turkse zenders zonden een samenvatting van de wedstrijd uit. Ideaal met een heerlijke Turkse pizza erbij!
De Feiten
Plaats: Istanboel, Turkije
Wedstrijd: Galatasaray – Beşiktaş
Uitslag: 2 – 1
Deelnemers: Frank, Jeroen, Nancy, Ivanka, Bowie, Youri, Gijs, Robin, Fabian, Mick, Jorrit, Matthijs W., Laurens M., Laurens H., Jordy, Remco, Maarten en Zafer
Periode: zaterdag 26 januari to maandag 28 januari 2013