Dutch Supercar Challenge

Dit weekend was ik met Netdirect aanwezig bij de openingsraces van de Dutch Supercar Challenge. Een weekend lang race-spektakel op de Nurburgring in Duitsland. Een uitgelezen kans om wat mooie auto’s te zien, de geur van verschroeid rubber op te snuiven en natuurlijk flink te netwerken. De terugtocht kreeg ook nog een onverwachte wending.

De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik voor de aanvang van dit weekend nog niet eerder van de ‘De Dutch Supercar Challenge‘ had gehoord. Het blijkt een hoge klasse te zijn in de amateur autosport. Wat er zo ‘Dutch’ aan deze races zijn is niet helemaal duidelijk. De naam van het evenement is Engels, de locatie bevind zich in Duitsland en er is een internationaal deelnemersveld. In ieder geval is een gedeelte van het publiek wel Nederlands. Het leek zowaar wel een Hollandse enclave.

De busreis op de heenweg was alvast een mooie gelegenheid om de netwerkerspet op te zetten en een praatje te houden met diverse interessante mensen. Zo sprak ik nu met de eigenaren van o.a. de websites xgratis.nl, allesvoorniks.nl, dierenrassen.nl en zelfs xdvd.nl. Een zeer gevarieerd en boeiend gezelschap, dat moge duidelijk zijn.

Bij aankomst stond er een prima catering op ons te wachten. Het zonnetje scheen en voor de autoliefhebber was er veel moois te zien. Corvettes, Lamborghini’s, Ferrari’s en Porsches stonden gebroederlijk naast elkaar in lange rijen geparkeerd. Een middenklasser Volkswagen of Opel werd welhaast tot een koekblik gedegradeerd, bij het aanschouwen van zoveel snelle sportieve wagens.

Op het circuit mochten we vandaag een kijkje nemen in de pitsstraat. Hier reden de auto’s af en het was indrukwekkend om van zo dichtbij het optrekken van de racewagens te zien en vooral te horen. Een keurige maaltijd werd voor ons geserveerd en de hotelkamers werden gedistribueerd onder de ongeveer 30 deelnemers.

De meesten waren ’s avonds wel te porren voor een avondje flink stappen. Na eerst op het circuit flink doorgetankt te hebben, wisten we een kroegje te vinden in een nabijgelegen dorpje. Omdat we met 16 man waren en de taxi er maximaal 11 kon meenemen, doken er vijf zonder medeweten van de taxichauffeur in de kofferbak. Bij de bestemming aangekomen stond hij totaal perplex toen er plotseling vijf mensen uit zijn kofferbak kwamen zetten! Die lokale dorpelingen zullen overigens ook niet geweten hebben wat hen overkwam want ons niveau was door het alcoholgebruik al flink gedaald.

De volgende dag werd de race gereden. De door Netdirect gesponsorde auto werd negende, een mooie prestatie omdat er voor de veertiende plek was gekwalificeerd. Een aantal leuke crashes vrolijkte de race nog wat verder op.

Om 15:00 uur werd besloten tot de terugtocht. Dat was een uurtje eerder dan gepland, zodat we wat eerder thuis konden zijn. Dat zou echter anders lopen.

Het begon al bij het wegrijden van de bus, toen bleek dat er een gigantische motor optocht aan de gang was. Minstens enkele duizenden motoren bevolkten de weg. Je zag niets anders dan motorfietsen zover het oog reikte. Daardoor duurde het alleen al een kwartier voordat de bus zich tussen dit geweld gewrongen had. Nog eens drie kwartier later waren we dan eindelijk uit deze eindeloze kolonne.

De buschauffeur, een man van tegen de pensioengerechtigde leeftijd die al een beetje een verwarde indruk maakte (waarschijnlijk was het zijn laatste rit voor zijn pensioen) was blijkbaar zo blij dat hij eindelijk een beetje gas kon geven, dat hij prompt een auto voor hem die afremde niet goed inschatte. Met een luide klap beukte de bus deze arme weggebruiker van de weg af. De auto verdween tegendraads in de sloot naast de weg.

De auto was helemaal total loss. Alle ramen waren gesprongen, de bumper lag twee meter verder en de auto was de helft kleiner geworden. Het portier was opengereten door een metalen paaltje dat langs de weg stond. Het was een wonder dat de bestuurder van de auto heelhuids uit het voertuig geholpen kon worden. De bus was ook ingedeukt, maar op lekkende ruitenwisservloeistof na en een flinke ster in de ruit was er weinig loos.

Opvallend was overigens dat de tekst ‘Beuk’ met koeienletters op de voorkant van onze bus stond. Ook het bordje langs de weg vlak naast het ongeval dat aangaf dat er niet geparkeerd mocht worden zorgde voor veel hilariteit. Dat kon bijna geen toeval meer zijn.

De ‘Polizei’ liet op zich wachten, want op het circuit, waar we nog niet ver van verwijderd waren, was op hetzelfde moment ook een groot ongeluk gebeurt. Dat konden we onder andere zien doordat er een trauma helikopter voorbij vloog. Na een kleine twintig minuten verscheen er echter wel een ander busje aan de horizon: een ijscoman die ons in een soort eerbetoon aan de commercie te hulp kwam met een heerlijk Italiaans ijsje. Kennelijk had deze ijskoning een politiescanner in de auto. Anders was het niet verklaarbaar dat hij zo snel ter plaatse was. Ik wilde hem nog vragen of hij ook weleens bij een ongeluk aankwam waar geen overlevenden waren, maar liet dat toch maar na.

De politie liet nog steeds op zich wachten en uiteindelijk hebben we twee uur lang stilgestaan voordat de bus zich in beweging zette. Een klein gejuich brak los. Een beetje merkwaardig was het dat de buschauffeur een half uurtje later het waagde om een tussenstop te maken. De man nam rustig te tijd om een sigaretje te roken. Alsof hij daar inmiddels niet genoeg tijd voor had gehad. Het was inmiddels al behoorlijk laat geworden en als hij ons niet naar huis had hoeven brengen had ik niet voor mezelf ingestaan.

We aten tot slot onderweg nog ergens een Wiener schnitzel bij een restaurantje en kwamen dan toch eindelijk weer terug in Nederland aan. Daar was ik blij in mijn eigen auto te kunnen stappen. Ik had wel weer even genoeg crashes gezien voor één weekend 😉