Blendle vs De Correspondent en de toekomst van kranten

Papieren dagbladen hebben het al jaren moeilijk. De aantallen abonnees lopen terug en de het kielzog daarvan dalen de advertentie-inkomsten. Op internet hebben de gevestigde merken nog geen business model gevonden waarmee ze in de 21e eeuw hun bestaan kunnen blijven rechtvaardigen. Twee nieuwkomers Blendle en De Correspondent doen dit beter. Welk model heeft de toekomst?

Goede journalistiek is een belangrijk goed. Daar is bijna iedereen het wel over eens. Kranten met hun professionele redacties zijn een belangrijk onderdeel daarvan, waar andere media op bouwen. Het internet heeft gratis nieuws tot de standaard gemaakt. Wie Nu.nl en Dichtbij.nl volgt kan best zonder krant.

Niet helemaal. De gratis bronnen zijn prima om bij te blijven, maar gaan zelden de diepte in. De betrouwbaarheid wordt meestal ontleend uit andere bronnen. Die andere bronnen moeten er dan wel zijn.

Daarom is het mooi dat er in Nederland twee initiatieven van start zijn gegaan die proberen met een gezond business model de nieuwsvoorziening op niveau te houden. Het momentum lijkt daar om een betaalde journalistieke dienst neer te zetten. Voor andere media zijn er soortgelijke ontwikkelingen. Voor muziek is er Spotify. Films en series kunnen via Netflix worden bekeken.

De vraag is of de twee diensten: Blende en De Correspondent, de juist snaar raken. Ik heb een abonnement op beide genomen en zal mijn ervaringen hierbij delen.

De Correspondent

“Een lezer van De Volkskrant zal zich beter thuisvoelen bij De Correspondent dan een Telegraaf-abonnee.”

De Correspondent wist zeer verrassend meer dan 30.000 abonnees aan zich te binden, toen deze website van start ging. Voor 60 euro per jaar krijg je toegang tot alle artikelen die De Correspondent publiceert.

De artikelen worden geschreven uit naam van correspondenten. Je kunt aangeven welke correspondenten je wilt volgen. Dit vind ik een leuk principe dat helaas nog niet zo goed uit de verf komt. De meeste publicaties komen van een kleine groep, de hoofdredacteur Rob Wijnberg voorop. Deze artikelen zijn over het algemeen goed. Maar er worden ook stagiairs en gastschrijvers toegelaten, wat de kwaliteit van de stukken niet altijd ten goede komt.

De artikelen zijn over het algemeen links georiënteerd, filosofisch bijna. Zo las ik laatst een artikel over de voordelen van het geven van gratis geld aan iedereen. Vandaag leren we waarom empathie belangrijk is. Niks mis mee natuurlijk, maar een lezer van Vrij Nederland en De Volkskrant zal zich vermoedelijk meer thuisvoelen bij De Correspondent dan een abonnee van Elsevier en De Telegraaf.

Het ontbreken van de actualiteit is een stokpaardje van de De Correspondent. Hierdoor is het geen volledig alternatief voor de krant. Maar diepgang voelt wel goed bij een betaalde dienst. Je betaalt en daardoor weet je beter hoe het zit dan iemand die zich op gratis bronnen baseert. De artikelen zijn rijk voorzien van bronverwijzingen en worden ondersteund door filmpjes en foto’s.

Een interessante bijkomstigheid van De Correspondent is dat er op artikelen gereageerd kan worden. Dit gebeurt massaal door een selecte groep. Hun reacties zijn soms langer dan het artikel zelf. Hieruit blijkt wat voor publiek De Correspondent leest. Er zit helaas een hoop gekwijl bij van gelijkgestemden: de correspondenten worden niet zelden overdreven gecomplimenteerd voor hun artikelen. De harde kern van de correspondentlezers kan hier vast zijn ei kwijt, voor een incidentele bezoeker als ik doet het toch wat fanatiek, bijna religieus aan.

Blendle

“Artikelen met seks en porno in de titel komen al snel bovenaan de best gelezen artikelen.”

Blendle is een initiatief van Alexander Klöpping, die met de Universiteit van Nederland nog een ijzer in het vuur heeft. De dienst publiceert zelf niets, maar combineert artikelen uit diverse kranten, dag- en weekbladen.

De lezer kan shoppen in de aangeboden artikelen en ze individueel aanschaffen. De bedragen liggen meestal rond een kwartje per artikel. De aanbieder staat prominent vermeld zodat de lezer weet of een artikel oorspronkelijk uit De Volkskrant komt of uit het NRC.

Er zijn heel wat media aangesloten dus het aanbod is divers. De kranten moeten zelf artikelen aanleveren voor Blendle. Dit hebben ze nog niet allemaal even goed onder de knie. De kwaliteit is daardoor nog niet altijd optimaal. Sommige artikelen zijn veel te kort en ontstijgen het niveau van een gemiddeld nu.nl berichtje niet. Je voelt je wel een beetje bekocht als je daarvoor betaald hebt.

Blendle lost dit op door de gebruiker zijn geld terug te geven als binnen 15 seconden het artikel weer gesloten is. Ook kun je naderhand je betaling nog terugvorderen als je aangeeft dat het artikel je is tegengevallen.

Je portemonnee wordt bij aanmelding gratis gevuld met 2 euro 50. Dit kun je daarna aanvullen door een betaling te doen. Dit maakt Blendle laagdrempelig en dat is belangrijk bij een internetdienst.

Je vind artikelen op Blendle in eerste instantie doordat ze populair zijn. Dit is niet altijd een goede indicator. Artikelen met seks en porno in de titel komen al snel bovenaan de best gelezen artikelen. Dit heeft niets met het artikel maar alles met de kop erboven te maken. Een betere manier om interessante artikelen te ontdekken is door andere gebruikers te volgen. Hier zitten bekende Nederlanders en journalisten bij. Je kunt zien wat ze lezen en aanbevelen.

Blendle biedt op het moment nog nauwelijks lange opiniestukken. De aankleding van de berichten is mager. Veel meer dan tekst en foto’s is het niet: een letterlijke weergave van wat er in de krant staat. Links naar bronnen en media ter ondersteuning ontbreken nog.

Slim is de reclame die Blendle maakt op Nu.nl. Onderaan de gratis artikelen staan linkjes naar vergelijkbare artikelen op Blendle die de lezer moeten aanmoedigen om betaald verder te lezen. Of het werkt weet ik niet, maar het is wel een manier om een groot publiek te bereiken en de dienst bekender te maken.

Conclusie

De Correspondent en Blendle hebben laten zien dat er interesse is in betaalde internetdiensten. Of ze het ook op de lange termijn volhouden, valt te bezien. Voor De Correspondent zal komende maand september spannend worden, omdat dan de eerste jaarabonnementen verlopen.

Blendle is het meest laagdrempelig en geeft de krantenredacties een (extra) platform om hun journalistiek te bedrijven. De kwaliteit van de artikelen moet nog wel omhoog. De grootste vraag bij Blendle is of de dienst genoeg inkomsten genereert. Er moeten heel wat artikelen verkocht worden voor een kwartje om winst te maken, lijkt me zo.

Beide platforms moeten nog stevig groeien en investeren in kwaliteit. Het ontbreken van mobiele apps is een enorm gemis. Zowel De Correspondent als Blendle hebben een prima website die goed op een mobieltje en tablet te lezen is. Maar in deze tijd is een app onontbeerlijk. Ik denk dat ze veel potentiële lezers hierdoor nog niet bereiken.

Mijn persoonlijke voorkeur gaat uit naar Blendle. Het platform is onafhankelijker en is potentieel het beste alternatief voor het abonnement op een krant. Theoretisch zou dit concept wereldwijd toegepast kunnen worden: ik zie er wel wat in.

De Correspondent biedt echt iets anders. Het is eigenlijk meer een dagelijks magazine, met een eigen stem en kleur. De abonnee die zich daarbij thuisvoelt krijgt als bonus toegang tot een grote database aan artikelen, die alsmaar groeit. Het principe van correspondenten zou mijns inziens echter beter uitgewerkt moeten worden voordat het een lidmaatschapsgeld van 60 euro per jaar rechtvaardigt.

De Correspondent – www.decorrespondent.nl
Blendle – www.blendle.nl