Voetballen met vrienden

Al sinds ik me kan herinneren ga ik wekelijks met vrienden een balletje trappen. Dit doen we in zomer op een veldje in de buurt en in de winter in een zaaltje. Elke maandagavond vaste prik hijsen wij ons in voetbaltenue en spelen met elkaar een potje voetbal. Op zich al uniek, maar sinds kort heeft ons gezelschap een internationaal karakter gekregen.

In clubverband voetballen heeft me nooit zo getrokken, vanwege de verplichtingen en de competitieve sfeer. Het voetballen met vrienden en bekenden is meer ongedwongen. De goals worden in de zaal gevormd door twee matjes en op het veld door simpelweg pionnen op het veld neer te leggen. De score wordt niet echt bijgehouden en veel regels hebben we zelf bedacht om het spel in onze bezetting leuk te maken: zo spelen we bijvoorbeeld zonder “uit” maar mét “achter”.

Afhankelijk van de opkomst spelen we meestal 2 tegen 2 of 3 tegen 3, met wissels. Jarenlang hebben we een vaste kern spelers gehad die elke week weer kwamen opdagen. De laatste maanden echter leek daar de klad in te komen. Vanwege de uiteenlopende redenen werd de groep steeds kleiner en even leek het erop dat het minimale aantal van vier vaste deelnemers niet meer zou worden gehaald.

Sindsdien is er echter bij toeval weer nieuwe aanwas gekomen, doordat een Oekraïner zich bij ons aansloot. Van het één kwam het ander en zo kon het gebeuren dat ik onlangs met een Irakees, een Oekraïner, een Hongaar en een heuse Afghaan (die nog bij FC Kaboel schijnt te hebben gespeeld) in de zaal stond. Het verloopt heel gezellig en sportief.

In mijn werk maak ik dagelijks mee dat voetbal een universele taal is: mijn voetbalspel Online Soccer Manager wordt door ruim 600.000 mensen van overal ter wereld gespeeld. Het is toch opmerkelijk hoe makkelijk voetbal mensen bij elkaar brengt.